Πως ανοίγουμε μία φιάλη κρασί.

Πολύ χρήσιμο τώρα για τις γιορτές, αφού και εγώ είμαι λάτρης του εμφιαλωμένου.

Χρόνια πολλά σε όλους μας..

Τελευταία, τα πώματα των κρασιών έχουν απλοποιηθεί τόσο πολύ, που έχασαν αυτή την μαγεία του ανοίγματος, τοποθετώντας , βιδωτά ή γυάλινα , με μεγάλη ευκολία στο άνοιγμα.. Κρασιά που το πώμα τους είναι είτε βιδωτό ή γυάλινο ή πλαστικό δηλώνει ότι είναι έτοιμο για χρήση και δεν μπορεί να περιμένει περισσότερο, σε σχέση με τον φυσικό φελλό (αν η αποθήκευση με τον φυσικό φελό είναι σωστή).
Εμείς τώρα θα ασχοληθούμε με το πώμα από φυσικό φελλό ή τον πλαστικοποιημένο που ανοίγει με την βοήθεια του ανοιχτηριού (tirbouson).
Τα ανοιχτήρια στην αγορά είναι πάρα πολλά, με εντυπωσιακά σχέδια και χρώματα που το καθένα υπόσχεται εύκολο άνοιγμα..
Εγώ σαν οινοχόος προτιμώ αυτό το σπαστό με τις δύο σκάλες , με ενσωματωμένο μαχαιράκι και την κυλινδρική σπείρα, αιχμηρή μπροστά.
Παίρνω την φιάλη στα χέρια μου και μπαίνω στην διαδικασία του ανοίγματος. Η διαδικασία αυτή μπορεί να κρατήσει από 3 λεπτά έως και 5 λεπτά για τα καθημερινά κρασιά . Εάν πρόκειται για παλαιωμένα μπορεί να επιμηκυνθεί η χρονική διάρκεια ακόμη και σε 8 με 10 λεπτά., γιατί χρειάζεται απαλότερες και πιο αργές κινήσεις. Όσο παλαιότερο είναι το κρασί, τόσο περισσότερο οκνό γίνεται και θέλει περισσότερο χάϊδεμα, σίγουρα και μετάγγιση.
Ανοίγω το μαχαιράκι του ανοιχτηριού και κρατώ την φιάλη με το αριστερό μου χέρι.
Οι περισσότερες φιάλες στο καψύλι έχουν ταινία αφαίρεσης , αλλά εγώ για να είμαι σίγουρος κάτω από το παχύ μέρος του λαιμού κόβω περιστροφικά το καψύλι και το αφαιρώ. Έτσι ευκολότερα μπορώ να σκουπίσω με την πετσετούλα μου τον λαιμό της φιάλης μετά το άνοιγμα. και μετά το τέλος του σερβιρίσματος. Αν το κρασί είναι ΟΠΑΠ και έχει ιππαστί, ταινία , την αφαιρώ.
Κλείνω το μαχαιράκι και ανοίγω την σπείρα. Δεν κεντράρω ποτέ στο κέντρο του φελλού μα έκκεντρα, με μια ελαφριά πίεση στρίβοντας πάντα δεξιά στην φορά των δεικτών του ρολογιού βιδώνω.
Τοποθετώ την πρώτη σκάλα και κάνω την πρώτη μου προσπάθεια ανοίγματος. Εάν έχω διαπιστώσει ότι έχω κατέβει χαμηλά ξεβιδώνω την σπείρα λίγο και ξαναπροσπαθώ να ανασάνει ο φελλός και να ανεβαίνει κάθετα. Όταν ανασάνει βιδώνω λίγο ακόμη την σπείρα και τοποθετώ την δεύτερη σκάλα. Με την κίνηση του χεριού μου προς τα πάνω ανεβαίνει ο φελλός ευκολότερα.
Τέλος , τοποθετώ την φιάλη ανάμεσα στα πόδια μου για περισσότερη θεωρία, τραβώ προς τα πάνω δημιουργώντας ένα μικρό θόρυβο (μπάμ) κυρίως στα νέα κρασιά, πολλές φορές και στα παλαιωμένα,(εγώ πάντος σαν οινοχόος τον προτιμώ για πολλούς άλλους λόγους), αλλά και χωρίς αυτό, στριφογυρίζοντας το φελλό μαλακά τραβώντας τον προς τα επάνω, πάντα σε όρθια θέση, ανοίγει, με σχεδόν καθόλου θόρυβο, γιατί έχει ανασάνει περισσότερο το κρασί και είναι έτοιμο για σερβίρισμα..
Πριν το σερβίρω με μια καθαρή πετσέτα σκουπίζω τον λαιμό της φιάλης και εις υγείαν.
ΥΓ. Στην περίπτωση του ατυχήματος που ο φελλός σπάσει και πέσει μέσα στο κρασί το μεταγγίζουμε σε καράφα περνώντας το από μεταλλική σίτα κοινώς σουρωτήρι.
Μερικά ψήγματα φελλού εάν υπάρξουν τα αφαιρούμε με ένα κουταλάκι . Σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζει την ποιότητα του κρασιού.
Ένα θεατρικό έργο είναι καλό, αν τα σκηνικά του δεν είναι καλά, υποβιβάζεται.
Ένα κρασί είναι καλό, αν δεν έχει σκηνική παρουσία, υποβιβάζεται.
Για τον λόγο αυτό, είμαι λάτρης του φελλού και του ανοιχτηριού.
Και πάλι τα ξαναλέμε..
Εις υγείαν.
Δημήτρης.

Παραμονές πρωτοχρονιάς ανεβήκαμε για καφέ στο Κεφαλάρι της Κηφισιάς .
Θαυμάσιο περιβάλλον και το προσωπικό ευγενέστατο, από την υποδοχή, μέχρι το σερβίρισμα, του δικού μου καφέ και του σάντουιτς της γυναίκας μου. Η μουσική αυτή τη φορά ήταν αδιάφορη, ενώ τις άλλες ενδιαφέρουσα. Αυτός βέβαια είναι και ο λόγος των συχνών επισκέψεών μας εκεί. Η μουσική και τα συν του.
Δεν ξέρω αν πρέπει να το αναφέρω αλλά επειδή στα χέρια μου έχουν αδειάσει πάρα πολλά μπουκάλια, πίστευα ότι εσείς στο Κεφαλάρι κάτι παραπάνω θα ξέρατε.
Στο δίπλα τραπέζι έρχεται και κάθεται ένα ζευγάρι, 40 έως 45 ετών, με τρόπους, σε τραπέζι για δύο και μάλλον ήταν έξοδος, ( τραπέζι για δύο ).
Αφού έδωσαν την παραγγελία , πριν από τα φαγητά ήλθε ο σερβιτόρος με το κρασί. Από μακριά και από το σχήμα της φιάλης, κατάλαβα πως πρόκειται για το Κανένας, σε χρώμα κόκκινο. Αφού ταλαιπωρήθηκε να το ανοίξει, ατζαμίδικα το άνοιξε, σκούπισε τον λαιμό της φιάλης με την παλάμη του έβαλε τον φελλό με το ανοιχτήρι στην πίσω τσέπη του παντελονιού και σερβίρισε τον άνδρα να το δοκιμάσει, λες και εκείνος ήταν, ο σομελιέ. Μετά, θυμήθηκε ότι έπρεπε να μυρίσει αυτός τον φελλό, τον παίρνει από την τσέπη του, τον μυρίζει και τον ξαναβάζει πίσω. Ξανά σκουπίζει με την παλάμη του τον λαιμό της φιάλης και συνεχίζει το σερβίρισμα , Τελειώνοντας, αφήνει την φιάλη στον κουβά με τον πάγο και φεύγει.
Μία τέλεια καταστροφή, για την αρχή μιας απόφασης, σε τραπέζι για δύο.
Εκτός των άλλων, ΠΟΥ είχε το χέρι του πριν το σερβίρισμα, ήταν πεντακάθαρο.
Δεν θα σας μάθω εγώ πως ανοίγεται μία φιάλη, πρέπει εσείς που κάνετε κουμάντο να το μάθετε..
Ένας σερβιτόρος του Β/Α Αιγαίου
Διρχαλίδης Δημήτριος.